In 1809 werd de Verenigde Doopsgezinde Gemeente Groningen opgericht en kwam tot stand uit de samenvoeging van twee doopsgezinde gemeenten; de 'Oude Vlamingen' en de 'Waterlanders en Vlamingen'. De 'Oude Vlamingen' zaten al vanaf 1677 aan de Oude Boteringestraat in een huis met de naam Het Block. Achter dit huis was een verscholen houten kerk.

Met de verovering van Nederland door de Fransen in 1795, werden de Staten Generaal ingesteld en werden kerk en staat definitief van elkaar gescheiden. Katholieken en ‘protestanten-afvalligen’ (zoals Doopsgezinden) kregen nu volledig staatburgerschap en godsdienstvrijheid. De periode van schuilkerken was voorbij.

De Verenigde Doopsgezinde Gemeente besloot ter plaatse van de houten kerk in de Oude Boteringestraat een nieuwe grotere kerk te bouwen. Dit werd gedaan in een voor die tijd populaire bouwstijl met neo-classicistische invloeden. Met de bouw van het schip en een kerkenraadskamer werd op 6 januari 1813 begonnen en de oplevering geschiedde op 25 oktober 1815. De omlijste ingangspartij kreeg halfrond gesloten deuren met vensters erboven.

In 1852–1853 werd de kerk uitgebreid met twee zijbeuken met daarin de noorder- en zuidergalerij. De sloop van de voorliggende woning aan de oude Boteringestraat bracht de kerk vanaf deze periode in het zicht vanaf de straat. De glas-in-loodramen Het offer van Abraham en de Barmhartige Samaritaan zijn bij het 100-jarige bestaan van het kerkgebouw in 1915 aangebracht.

In 1961 vond een verbouwing plaats vanwege de plaatsing van een Deens Marcussen orgel.

Tussen 1990 en 1991 werd het kerkgebouw grondig gerenoveerd. Er werd o.a. een vernieuwde en verplaatsbare preekstoel aangebracht.