In januari van het jaar 1928 deed de Vereeniging Het Groningsch Tehuis Pro Senectute een bouwaanvraag voor het oprichten en bouwen van een 'vereenigingsgebouw voor bewoning van ouden van dagen'. Er deed zich echter een probleem voor: er was nog geen straat waaraan het gebouw kon worden opgericht. En de gemeente wilde niet investeren in de aanleg van een straat alleen en speciaal voor een verenigingsgebouw: die vond dat de rijke vereniging Pro Senectute, met als voorzitster weduwe Enklaar (bewoonster van Groenestein) haar steentje maar moest bijdragen.

Na veel onderhandelen kwamen beide partijen overeen dat de vereniging zou meebetalen aan de aanleg van een straat. De vereniging deed vervolgens een enorme aanbetaling van bijna 20.000 gulden. Pas na deze overeenkomst werd er begonnen met de bouw van het verenigingsgebouw, naar een ontwerp van de architect M.G. Eelkema. Opvallend is het middendeel met het ronde puntdak, waar zich ten tijde van het tehuis de conversatiezaal bevond, met daarboven de directiekamer. Een prachtig detail is het kleine koepeltje op het zadeldak, dat als een soort uitkijktorentje over Huize Eugeria ‘waakt’.

Tegenwoordig biedt het gebouw onderdak aan een 24-tal ex-psychiatrische patiënten, die nog enige ondersteuning behoeven voordat ze helemaal zelfstandig kunnen wonen. Huize Eugeria heeft ook nog dienst gedaan als schoolgebouw van het Luzac College, in de jaren '80 en '90 van de vorige eeuw. De architecten H.P. Thieme en B. Thieme-Domela Nieuwenhuis waren toen verantwoordelijk voor de verbouw.