Het stedenbouwkundig plan voor de nieuwe wijk Van Starkenborgh, gelegen op een voormalig sportterrein, bood twee plaatsen voor eigenbouwers om een bouwwerk neer te zetten. Voor één van deze plaatsen werd langs de Beijumerweg, tegen het Boterdiep, een bouwwerk ontworpen met een kinderdagverblijf op de begane grond en op de verdieping een buurthuis. Omdat de Van Starkenborghwijk in de nabije toekomst alleen van de ringweg kan worden benaderd en het verkeer langs deze locatie wordt geleid, vroeg de gemeente om een blikvanger die de identiteit van de wijk zou versterken.

Het bouwwerk bestaat uit twee gestapelde volumes die horizontaal gespiegeld ten opzichte van elkaar zijn geplaatst. Een talud geeft toegang tot het buurthuis. Het uitgangspunt was om een zekere gezamenlijkheid in beide functies te behouden.

Gaandeweg het proces bleken beide partijen steeds minder met elkaar samen te gaan en werd gekozen voor volledig gescheiden volumes. Het resultaat is een uitdrukking van dit proces en de architect heeft door middel van de spiegeling en de plaatsing van de volumes dit onderscheid willen benadrukken. Beide bouwdelen hebben dan ook een andere kleurbehandeling.

Het volume van het kinderdagverblijf is met zwart hout bekleed en refereert aan z’n verbondenheid met de aarde. Het bovenste volume is enigszins terugliggend van de onderbouw geplaatst en is in een bruine houten bekleding afgewerkt. Daarmee verwijst het naar de bruine houten afwerking van veel andere gebouwen in de omgeving en wil het een verbondenheid met de wijk creëren.

Met behulp van kleine ingrepen heeft de architect het gebouw, ondanks het gebruik van goedkope bouwmaterialen, allure weten mee te geven.