Na de voltooiing van de spoorlijn naar Delfzijl in 1884 en de bouw van het Noorderstation vlak daarna, werd er begonnen met de bouw van voornamelijk statige woningen aan de nieuwe Noorderstationsstraat. Tot in de jaren twintig van de twintigste eeuw verrezen er zowel prachtige vrijstaande villa’s als bijzondere stadswoningen, zo ook op nummer 46.

Het ontwerp van deze woning komt van de Groninger architect E. Reitsma, een navolger van de Amsterdamse Schoolstijl en regionaal ook wel bekend als de ‘Meester in Baksteen’. Zijn expressieve vormentaal in baksteen komt ook in dit woonhuis tot uitdrukking. De gevel is als het ware een geometrisch samenspel van horizontale en verticale vlakken. De opbouw is niet symmetrisch en een smal verticaal geveldeel, met een ‘ruggengraat’ aan kopse baksteentjes, deelt het huis in twee ongelijke delen. Naast het samenspel van vlakken wordt de dynamiek van de gevel bepaald door het reliëf.

Sinds de bouw in 1920 is er het een en ander aan de woning veranderd. Zo bestond de erker van de begane grond oorspronkelijk uit twee smalle erkertjes en waren de smalle raamdelen opgedeeld in kleine ruitjes.

In 1960 is een deel van het woonhuis omgebouwd tot een tandartsenpraktijk.