Deze plek kent een rijke bouwgeschiedenis. Vanaf de late negentiende eeuw stonden hier kleine arbeidershuisjes, ooit gebouwd in opdracht van P. Belgraver; een niet onbekende bouwinitiator van meerdere woningen in de Noorderplantsoenbuurt.

In de jaren twintig van de twintigste eeuw maakten deze plaats voor een gereformeerde school met schoolplein. Dit gebouw heeft er tot de sloop in september 1999 gestaan, en over het slopen is eerst lang getwijfeld. Pas nadat was gebleken dat alle oorspronkelijke en waardevolle architectonische elementen door een grondige verbouwing in de jaren zestig, verdwenen waren, werd er besloten tot afbraak.

Walsma Ontwikkeling gaf Oving Architekten vervolgens de opdracht een vijftal woningen te ontwerpen. Om het besloten straatbeeld uit de negentiende eeuw weer terug te brengen, werd er ontworpen vanaf de rooilijn. Omdat dit zou resulteren in te lange kavels van 55 meter diep, werd besloten een deel te bebouwen met garages voor omwonenden.

Hoewel de rij woningen er aan de buitenzijde volledig identiek uitziet, ontwierp Oving vijf totaal verschillende woningen. In iedere woning hield de architect rekening met de specifieke wensen van de toekomstige bewoners. In geen enkele woning is de indeling dan ook hetzelfde. In één woning is de begane grond zelfs met vijf meter verlengd om ruimte te bieden aan een logeervertrek.

Door gebruik te maken van verschillende materialen zijn de verdiepingen in de voorgevel duidelijk van elkaar te onderscheiden. In tegenstelling tot de vlakke gevel verspringt de tweede verdieping zaagtandgewijs.