Deze bijzondere bushalte bestaat uit een betegelde muur met dwars daarop een gordijn van staalgaas. Het geheel wordt afgedekt door een glazen dak. Aan de achterkant van het gordijn is een monitor in de wand, waarop videobeelden getoond kunnen worden. Achter op de muur zijn woorden te lezen, die verwijzen naar aspecten van videoclips.
De halte is een ontwerp van architect Rem Koolhaas. Hij maakte het in 1990 voor de manifestatie What a Wonderful World! Musicvideo’s in architecture, die georganiseerd werd door het Groninger Museum. Het museum vroeg aan verschillende architecten een tijdelijk paviljoen te ontwerpen voor het bekijken van video’s. Enkele hiervan zijn behouden voor de stad. Koolhaas bedacht dat, tijdens het wachten op de bus, de tijd heel goed benut zou kunnen worden met het kijken naar interessante clips.
De Videobusstop is echter een onderhoudsintensief bouwwerk. Op het glazen dak verzamelen zich bladeren; het gordijn is kwetsbaar evenals de apparatuur die in het ontwerp is geïntegreerd. Onder meer hierdoor is het bouwwerk sinds What a Wonderful World! nog maar zelden als videospeler in gebruik.
Vanaf 2007 is er wel weer videokunst te zien in de bushalte. Stichting NP3 vertoont er uiteenlopende videokunst onder de noemer NPeg.
Na afloop van de manifestatie ‘What a Wonderful World! Musicvideo’s in architecture’ werden drie paviljoens afgebroken. De twee overgebleven videopaviljoens zijn te vinden op het Hereplein en het Emmaplein. In het ontwerp van Bernard Tschumi op het Hereplein is de afgelopen jaren, onder beheer van Stichting De School, een programma van video- en multimedia-installaties te zien geweest. Het paviljoen op het Emmaplein van Rem Koolhaas doet nu dienst als bushalte.