Wolddijk 103 is een voormalige boerderij van het kop-romp type. Hij is gelegen in een gebied dat bekend staat als de Koningslaagte, aan de noordkant van de stad Groningen. De Koningslaagte is een natuurgebied met een hoge ecologische en cultuurhistorische waarde. Het open wierdengebied bevat oude, onaangetaste meanders van de voormalige rivier de Hunze. Aan de oostzijde wordt het begrensd door de Wolddijk, een eeuwenoude dijk.

De boerderij is in een aantal bouwfasen tot stand gekomen. Het oudste deel stamt uit de periode rond 1800. Het betreft hier onderdelen van de schuur, meer specifiek de middelste drie gebinten van de schuur. De oudste onderdelen van het woonhuis dateren uit de 18e eeuw en bestaan uit zolderbalken en natuurstenen onderdorpels. Overigens bood het perceel ook (ver) voor 1800 al plaats aan een boerderij. Zo is op een kaart uit 1734 een boerderij van het kop-hals-romp type zichtbaar.

Dat de boerderij in verschillende fasen tot stand is gekomen, valt ook af te lezen aan de gevel van het voorhuis. Steenkleuren en steensoorten, alsook de afwerking, verraden verschillende tijdsperioden. De hoofdschuur is in de huidige staat opgemetseld in een machinale steen. De achtergevel en een van de zijgevels zijn rond 1930 gemetseld. De andere stamt uit de tweede helft van de 20ste eeuw. In het nieuwe metselwerk zijn oude muurankers en sluitstenen verwerkt. Hieronder bevindt zich onder andere een sluitsteen met een afbeelding van een paard en een steen met het jaartal 1790 en de initialen DG en RJ. De monumentale waarde van de boerderij komt voort uit de rijke, afleesbare bouwgeschiedenis en haar bijzondere setting in de Koningslaagte.

Na het verlies van de oorspronkelijke agrarische functie is Wolddijk 103 nu in gebruik als bezoekerscentrum van Stichting Het Groninger Landschap. Er wordt informatie gegeven over de cultuurhistorie en de natuur van het Reitdiepgebied. Naar een ontwerp van Architectuurstudio SKETS werd het voorhuis gerestaureerd, met behoud van de ‘leesbaarheid’ van de bouwgeschiedenis. De schuur verkeerde helaas in bijzonder slechte staat. Het bleek niet meer mogelijk om de gebinten weer zelfstandig te laten functioneren. Vanwege hun monumentale waarde zijn ze wel behouden, maar hebben ze geen constructieve functie meer.

Na de verbouwing in 2010 biedt het oude boerderijcomplex ruimte aan een tentoonstellingsruimte, een podium, een onderzoekslaboratorium, vergader- en collegeruimtes, een filmzaal, een restaurant, een winkel, kantoorfaciliteiten en een beheerderswoning. Daarnaast is de oude boomgaard in ere hersteld en een nieuwe potstal gerealiseerd. De mest uit de stal wordt gebruikt voor het bemesten van de natuurlijke eigendommen van de stichting. Dit helpt om een gevarieerde flora en rijke fauna te creëren, waarvan weidevogels - zoals bijvoorbeeld de grutto - profiteren.