De zuidelijke ‘Wierde’ van de nieuwe woonwijk Reitdiep in Groningen kan men beschouwen als een iets hoger gelegen nederzetting van verschillende woningtypen die samen een ensemble vormen. De woningen worden aan de buitenzijde door een rondgaande ringweg ontsloten. Langs deze weg richt de Wierde zich met de voorzijde naar het omringende landschap. Doordat het geheel hoger is gelegen, bestaat de buitenzijde uit een aflopend (gras)talud met bomen.

Centraal in de Wierde ligt een grote park-/pleinruimte die in de vier windrichtingen weer wordt verbonden met de buitenring. Deze ontsluitingswegen liggen met de assen zodanig ten opzichte van elkaar verschoven dat op de hoeken van de pleinen vrijstaande woningen altijd de beëindiging vormen van de straat en een inleiding vormen op de pleinruimte.

Bij de inrichting van de straten is, in overleg met de gemeente, gekozen voor het informele ‘dorpse’ model. De voortuinen zijn vijf meter diep, met uitzondering van de vrijstaande woningen op de hoek, die daarmee juist de hoek markeren. Deze laatste hebben drie meter diepe voortuinen en worden afgebakend door een doorgaande hagenstructuur. Deze tuinen zorgen voor het groene, landelijke beeld dat Mulleners + Mulleners voor ogen had.

De woningen dienen hun plek in de stedenbouwkundige situatie te verdienen: de woningen op de hoek versterken de stedenbouw met hun voorgevels. De woningen aan het plein vormen een wand die het plein definieert. Binnen het gehele plan zorgt de afwisseling van langs- en dwarskappen en het af en toe voorkomen van lage goten voor een afwisselend straatbeeld.

De woningen verwijzen naar het archetype ‘huis’. Maar dit wordt op een historisch vernieuwende manier vertaald. In de detaillering is sprake van een onmiskenbaar moderne uitwerking. Het in maat ‘klassieke’ raam vormt een doorgaand grid. Los van dit grid is gebruik gemaakt van door het plan heen dansende erkerramen. Ook hier is de detaillering zo abstract mogelijk.