De Prinses Julianaschool is in 1932-1933 gebouwd als huishoudschool met een internaat en een conciërgewoning, naar een ontwerp van architectenbureau Kuiler en Drewes. Het gebouw ligt een stukje van de weg af, waardoor aan de straatzijde ruimte is voor een groot voorplein met gazon. De conciërgewoning staat wel in de rooilijn van de straat.

De school heeft een T-vormige plattegrond. De entree bevindt zich in de ‘oksel’ van het gebouw. De klaslokalen zijn voorzien van een sterk horizontale raamindeling, die gebruikelijk was in die tijd. Deze stijl heet Expressief Zakelijke Bouwstijl. Ook het zorgvuldige metselwerk in rode en gele baksteen, de sterk geronde hoeken en de overstekende goten zijn kenmerken daarvan. Aan de oostzijde van de Willem Barentzstraat is in dezelfde stijl woningbouw gerealiseerd. In deze buurt zou je zeker geen school verwachten, omdat de vroegere scheepvaart in het Hoendiep daartoe niet bepaald aanleiding gaf. In de directe omgeving zijn veel pakhuizen en kantoren gebouwd die verwijzen naar de voormalige bedrijvigheid.

Het schoolgebouw is vooral op het binnenterrein georiënteerd. De vormgeving en de opbouw van de massa zijn evenwichtig en de gele baksteen zorgt voor een levendig geheel. Het internaatgedeelte aan de rechterkant springt op de begane grond aan de voorkant iets naar voren en heeft rechts een brede rechthoekige erker en een gemetselde bloembak. Hierachter bevond zich de gemeenschappelijke woonkamer van het internaat.

In de Tweede Wereldoorlog liep het pand forse schade op. In 1952 werd het aanzienlijk uitgebreid: het schoolgedeelte werd met een extra verdieping verhoogd, wederom naar ontwerp van Kuiler en Drewes. In 1962 was er opnieuw een verbouwing nodig, dit keer ontworpen door architect D. Broos. Er werd een portaal aan de voorkant gebouwd om een nieuwe hoofdingang mogelijk te maken.

Na het verdwijnen van de onderwijsfunctie, biedt het gebouw sinds 2000 onderdak aan de SIG (tegenwoordigonderdeel van TCN). Het werd hiertoe door architectuurstudio SKETS gerestaureerd en aangepast aan de specifieke eisen voor kantoorwerkzaamheden.

Een aantal klaslokalen aan de achterzijde is afgebroken en de stalen kozijnen, hal en ingang zijn gerestaureerd. Verder werden tegels, kasten, lijsten, glas-in-lood en hang-en-sluitwerk geconserveerd en hersteld. De trapopgang op de eerste verdieping bevat een bijzonder zesdelig glas-in-loodraam met gekleurde voorstellingen van diverse disciplines uit het huishoud-onderwijs, zoals naaien, zorgen, bloemschikken, wassen en koken. Oorspronkelijk was aan de restauratie van dit gebouw de komst van een woontoren gekoppeld. Aan deze mogelijkheid kwam na twaalf jaar een einde doordat woningcorporatie Lefier de bestaande woonhuizen ging ‘uitponden’. Dit houdt in dat voormalige huurwoningen aan zittende huurders óf aan willekeurig andere kopers worden verkocht wanneer deze door aanpassing beschikbaar komen.