Na de oorlog vond in de woning-, scholen- en kerkenbouw veel innovatie plaats. Een Groningse ontwikkeling in de wederopbouwperiode was de totstandkoming van een nieuw schoolgebouwtype: het Groningse schooltype.

J.H.M. Wilhelm, hoofdarchitect van de dienst Stadsuitbreiding en Volkshuisvesting van de gemeente ontwierp vanaf 1954 een nieuw concept dat zelfs internationale bekendheid zou krijgen. De voormalige gezamenlijke kleuter- en lagere school, De Anjelier en de Jan Evert Scholtenschool, was het prototype voor de ideeën van Wilhelm.

Erg revolutionair voor die tijd was het ontwerp van de school zonder gang. Elk klaslokaal werd als aparte leefwereld van het kind gezien met elk een eigen ingang. De grootte van de klaslokalen werd aangepast aan de schaal van het kind; met een persoonlijke inrichting van de klas wilde hij de verantwoordelijkheid van het kind voor zijn eigen domein bevorderen. Bij elke klasseneenheid kwam daarom een ruimte met toilet en garderobe. Deze dienden tevens als geluidsbuffer tussen de klaslokalen en vormden ook de ideale mogelijkheid om aanvangsklassen en vervolgklassen optimaal in de plattegrond te rangschikken.
Een meerzijdige daglichttoetreding moest herschikking van het meubilair mogelijk maken zonder dat het kind hinder van de zon zou ondervinden. Door het maken van aparte werkhoeken werd de zelfwerkzaamheid bevorderd.

De kinderen hebben zelf letterlijk meegeholpen aan de bouw en versiering van hun school. Ze reden zand aan voor de speelplaats, legden mozaïekvlakken in tegelvloeren en beschilderden de wanden van de speelzaal. Voor de kunstzinnige aankleding van de school werden beeldend kunstenaars Jan van der Zee en Anno Smith ingeschakeld. Het schoolplein werd zó aangelegd dat het ook na schooltijd door de wijk kon worden gebruikt.

Het schoolgebouw was voor die tijd erg modern en kreeg internationaal erkenning als voorbeeld voor naoorlogse schoolontwerpen. De hoofdopzet bestaat uit drie vleugels, aan elkaar gekoppeld door een speelzaal achter de hoofdingang. Eén vleugel bevatte drie lokalen voor kleuters van vier tot zes jaar, een tweede twee aanvangslokalen voor kinderen van zes tot acht jaar en een derde vleugel had vier vervolgklassen voor kinderen van acht tot twaalf jaar.

Het gebouw is één van de belangrijkste ontwerpen in het oeuvre van Wilhelm. Sinds 2000 is het in gebruik van de organisatie SKSG, die zich bezighoudt met professionele kinderopvang in de stad en regio Groningen. De ruimte rondom het gebouw, die onderdeel uitmaakte van het oorspronkelijke ontwerp en waar kinderen voorheen ook moestuintjes onderhielden, was toen al verloederd. Er was een voetbalkooi gepland, maar die is er nooit gekomen.