De Oosterstraat bestond al toen Groningen nog maar een dorp was. Samen met de Herestraat vormde ze een belangrijke noord-zuid verbinding. Het eerste huis dat op deze plek gebouwd werd, stond op een fundering van veldkeien en was van hout en leem. Omdat dit 11e-eeuwse bouwwerk niet vuurvast bleek, moest er niet lang daarna opnieuw gebouwd worden.

In de 15e eeuw verrees het eerste stenen huis. Doordat men het afval in die tijd bij voorkeur op straat deponeerde of niet opruimde, kwam deze steeds hoger te liggen. Het souterrain werd hierdoor op den duur een echte kelder. Anders lag dit met het oorspronkelijk slechts door een gang (de huidige meterkast) met het voorhuis verbonden achterhuis.

De kelder onder dit 16e-eeuwse pand was van meet af aan wel ‘echt’. De jurist Lambert Sijlman en zijn vrouw Elisabeth Schott, die het huis in 1723 kochten, vernieuwden de voorgevel en breidden het pand aanzienlijk uit. Omdat zij graag vastlegden wie hiervoor verantwoordelijk waren, lieten zij ‘Renovatum MDCCXL’ boven in de gevel vergezeld gaan van hun eigen familiewapens.

Nog minder bescheiden lijkt de latere eigenaar Joannes Baptista Dumonceau. Na als Frans officier in 1795 met Pichegru Nederland te zijn binnengetrokken, betrok hij in 1802 met z’n gezin het pand. In de ‘barokkamer’, in het 16e eeuwse achterhuis, werden in de hoeken van het plafond zijn eigen portret en de beeltenissen van de republikeinen Schimmelpenninck, Paulus en Midderigh aangebracht, met uitzondering van de Fransman allen ‘echte’ kopstukken uit de tijd van de Bataafse Republiek.

Nadat het pand als woonhuis had afgedaan, diende het eerst jarenlang als veilinggebouw en na de oorlog als technisch handelsbureau. In bezit van een projectontwikkelaar, die het gedeeltelijk verhuurde en gedeeltelijk liet kraken, verkommerde het huis. Na zo’n tien jaar kwam het via de gemeente in handen van de eigenaar die het eind jaren tachtig liet restaureren. De kelders, begane grond en 600 m2 grote tuin kregen een horecabestemming, terwijl de bovenverdiepingen tot luxe appartementen werden ingericht. Van de restaurateur kreeg het pand de naam ‘Schimmelpenninckhuys’.