De Rooms-katholieke Stichting Spaarbank “St. Maarten” liet in 1958 een 19e eeuws pand met daarin een kapperszaak en bovenwoning aan de Oude Boteringestraat 13 inrichten tot bankfiliaal. De verbouwing werd uitgevoerd naar ontwerp van de Groninger katholieke architect Coen Bekink, toen gevestigd aan de Sterrebosstraat 24 te Groningen.

De Spaarbank St. Maarten kwam voort uit een fusie van drie parochiale spaarbanken en was vóór 1958 gevestigd aan de Poststraat in Groningen. De Rode Weeshuisstraat kreeg door de uitbreiding van V&D een belangrijkere rol en in het kader hiervan werd voorgesteld de Rode Weeshuisstraat aan de zijde van de Oude Ebbingestraat te verbreden. De gemeente eiste een betere esthetische hoekoplossing dan de bestaande. In overleg met de eigenaren werden de twee bestaande panden aan de zuidzijde van deze kruising afgebroken. De Spaarbank kon in de vernieuwde perceelindeling een nieuw hoekpand realiseren. Coen Bekink werd in 1965 wederom gevraagd een ontwerp te maken.

Het gebouw werd in 1968 geopend. Drie verdiepingen werden door de Spaarbank St. Maarten aan de Rijks-universiteit verhuurd. De Theologische Faculteit richtte de ruimte in met o.a. twee collegezalen en een bibliotheek en had een entree aan de zijde van Rode Weeshuisstraat op nr. 12. Ook was er een dagwinkel met kelders en een kiosk op de hoek Rode Weeshuistraat-Stalstraat. Architect Beukman verbouwde in 1988 de begane grond ten behoeve van een advocatenkantoor. Daarbij is de gehele begane grond vloer veranderd en zijn de kolommen deels naar binnen gebracht door de gevel eromheen te zetten. Daarbij is de karakteristieke vrijstaande kolommenrij aan het zicht ontrokken en doen de golvende wanden met blauwe glanzende tegels eerder afbreuk aan het zakelijke ontwerp dan dat ze een toevoeging zijn.

Het bankgebouw is opgetrokken uit een rechthoekige plattegrond van ca. 31,5m. bij 8,5m. en bestaat uit vier verdiepingen en een kelder met een bovengrondse hoogte van 13,5m. (= maximale hoogte toegestaan in het vigerende Wederopbouwplan) en met een optopping voor de machinekamer van 2 meter. Het gebouw heeft een plat dak en een dakterras. Het pand lijkt vrij te staan vanwege zijn ligging tussen de Oude Boteringestraat, Rode Weeshuisstraat en de steeg naar de Stalstraat. Het is opgezet uit het principe van een opengewerkte plint met een terugliggende begane grondpui die is omringd door kolommen waarop een massief overkragend bouwvolume is geplaatst. Hierop is een verdiepingsvolume geplaatst, bestaande uit drie zwaar aangezette borstweringen met daartussen transparante aluminium raamstroken.

Aan de achterzijde, ter hoogte van de steeg, is een splitlevel in het volume aangebracht, waardoor de verdiepingsvloeren over de gehele bebouwingshoogte een half niveau omhoog verspringen. Dit volume is dan ook hoger op ‘poten’ gezet, maar heeft een lagere bebouwingshoogte doordat de glaspui op deze hoogte niet is voortgezet en in plaats daarvan een verdiept dakterras aangebracht. De bovenste borstwering fungeert hier als dakrand. Het hogere bouwgedeelte met drie lagen borstweringen met daarop respectievelijk elk een aluminiumglasstrook, wordt extra geaccentueerd door en zwarte dakplaat die de top van de gevel omlijst las een deksel op een doos. Door de streng zakelijke uitstraling van het pand valt het op in de omgeving en manifesteert het zich als krachtig gebaar op de hoek.