Dit uit de 13e en 16e eeuw stammende rijksmonument - oorspronkelijk een plek voor contemplatie en samenkomst op een hoger gelegen wierde - is onlosmakelijk verbonden met het Groninger landschap.

De kerk was in de jaren 60 een ruïne. In 1969 werd de kerk gered door de pas opgerichte Stichting Oude Groninger Kerken en tussen 1970 en 1973 zorgvuldig gerestaureerd. Nu ziet de stichting én Bijzondere Locaties Groningen voor deze kerk een nieuwe functie weggelegd als ankerplaats voor beleving van het omliggende typische Groninger landschap en haar (cultuur)historie.

AWG architecten realiseerde hier een nieuwe educatie-/expositieruimte, een vergaderruimte en faciliterende ruimtes. In het ontwerp is gestreefd naar vormgeving van meervoudige functionaliteit. De noodzakelijke toevoegingen voor het gebruik van het kerkje zijn ondergebracht in een zo compact mogelijk losstaand volume: een ‘gouden’ kubus. Door de kubus los van de wanden te plaatsen is de ruimtelijke beleving van de bestaande kerkruimte maximaal.

De educatie-/expositieruimte boven op het volume die te bereiken is via een bijna monumentaal trapje geeft blijk van aan het bredere bereik van deze functie. Vanaf dit ‘balkon/podium’ kan men naast de kerkruimte ook het Groninger landschap overzien.