De Herebrug is een basculebrug met een dubbele doorgang en ligt over het Verbindingskanaal. De brug maakt verbinding tussen de Hereweg en het Hereplein. De Hereweg was van oudsher één van de belangrijkste toegangswegen naar de stad. De Herebrug heeft dan ook tot de komst van het Emmaviaduct en de snelweg in de jaren ’60 een cruciale rol in de ontsluiting van de stad gespeeld. Wegens de steeds toenemende verkeersdrukte werd eind jaren ’30 duidelijk dat de acht meter brede draaibrug uit 1879 niet meer aan de eisen voldeed en er een brug nodig was die een betere doorstroming van gemotoriseerd verkeer kon waarborgen.

Naast het feit dat de bestaande brug tijdens de bevrijdingsstrijd in april 1945 was beschadigd, was het met name van doorslaggevende aard dat ze niet op het gewicht van het steeds groeiende aantal auto’s was berekend. In 1951 werd het voorstel van B&W voor het bouwen van een nieuwe brug aangenomen. Er werd gekozen voor een basculebrug met dubbele doorgang, waarvan een vast en een beweegbaar deel van onbeperkte doorvaarthoogte.

Met de bouw van de nieuwe brug werd begonnen in de zomer van 1952 en werd opgenomen in een geheel van verbeteringsplannen voor zowel het viaduct als het tussen het viaduct en de brug liggende verkeersplein. De brug is opgebouwd uit beton en aangekleed met natuursteen en baksteen. Het gemetselde muurwerk van de landhoofden loopt door tot de balustrade en loopt uit in eenzelfde trapeziumvorm als omgekeerd herkenbaar is in de balustrade van het vaste brugdeel. Tussen deze delen zijn, uitlopend vanuit betonnen pijlers, elk drie stalen zeshoekige diamantvormige ornamenten aangebracht. In de leuningen zit het wapen van Groningen, een tweekoppige adelaar. Het wapen is ook verwerkt in het metselwerk van het brugwachtershuisje.

Ten aanzien van de versiering ging de voorkeur van B&W uit naar een beeldhouwwerk en werd de directeur van Openbare Werken en S&V gevraagd voorstellen te doen voor ‘iets zinvols’. De jonge kunstenaar Wladimir de Vries (1917-2001) werd in september 1952 gevraagd een ontwerp te maken voor ‘een zinvol bouwwerk’ dat verband zou houden met de stad Groningen.

Het resultaat was een jonge vrouw, de Stedemaagd, met aan haar voeten een liggend kalfje en in haar handen korenaren. De attributen beeldden de verbondenheid uit van de stad met de Ommelanden en respectievelijk met de landbouw (kalfje) en de veeteelt (korenaren). Het ‘prille’ karakter van het eerste model werd niet gepast bevonden omdat de Stad niet alleen een ‘voorspoedig kind’ maar ook de ‘rijke voedster van de Ommelanden’ moest uitbeelden.

Het definitieve ontwerp heeft een volwassener uitstraling. Het beeld werd in december 1953 op de Herebrug geplaatst ter gelegenheid van de opening van de nieuwe brug. Bij het opheffen van het trolleybusnet zijn de bovenleidingen en masten verwijderd. In 1988 werd de brug door de Dienst Ruimtelijke Ordening gerenoveerd en versterkt.