Het ensemble bestaat uit vier woonblokken met in totaal 396 portiekwoningen, gelegen langs het Van Starckenborgkanaal in de West-Indische buurt. De woningen zijn gebouwd in opdracht van de voormalige Groningse woningbouwvereniging Volkshuisvesting.

Het is een ontwerp van de architect Klein die in samenwerking met aannemingsbedrijf Rottinghuis een montagesysteem ontwikkelde dat in de fabriek werd gebouwd en op de bouwplaats werd gemonteerd. Ter plekke werden de muren er omheen gemetseld. Dit systeem werd de basis voor een rationalisatie in de Groningse bouwnijverheid waardoor op efficiënte wijze en op grote schaal portiekflats werden gerealiseerd.

Tussen 1947 en 1953 bouwde bovengenoemde woningbouwvereniging ruim 1100 woningen in de West-Indische buurt en ruim 2300 woningen in de stad Groningen. Opmerkelijk zijn de verbeterde voorzieningen die in de souterrains werden toegepast, zoals gemeenschappelijke droog- en strijkinrichtingen, bergruimtes en de aanleg van parketvloeren in de woningen. Een andere oplossing voor de woningnood was de toepassing van duplex- of triplexwoningen, waarmee de gebouwde wooneenheid tijdelijk in twee dan wel drie wooneenheden werd ingedeeld en na het oplossen van de woningnood weer konden worden samengevoegd tot grotere woningen.

De triplexwoningen van de West-Indischekade zijn nooit samengevoegd. De woningblokken hebben vier woonlagen met een souterrain, hetgeen ze een bouwlaag hoger maakt dan de rest van de woningcomplexen in de wijk en waardoor een hoge mate van stedelijkheid langs het Van Starckenborgkanaal is gerealiseerd. De gevels zijn opgebouwd van geelgenuanceerde steen. De brede houten kozijnen met houten uitzet- en draairaam, staan op borstweringen van schokbeton. De betonnen balkons steken buiten de gevel en hebben een opbouw van geprofileerde betonplaten. De entree heeft een ombouw van prefab betonplaten ter hoogte van de portiekingang met aan de binnenzijde keramische tegels met afbeeldingen van bloemen en vlinders.

De woningblokken kenmerken zich door bijzondere details in de bewerking van het beton van de balkons en van de borstweringen onder de woonkamerkozijnen. De Groninger keramist Anno Smith heeft vrijstaande figuren op sokkels ontworpen, waaronder een zeemeermin, die tezamen thema’s als aarde, zon, land en zee uitbeelden. De ramen in de trappenhuizen zijn afwisselend uitgevoerd in geslepen glas en glas-in-lood met figuratieve scènes. De portieken zijn medaillons van keramiek met uit de natuur afgeleide afbeeldingen, met name van bloemen en vlinders.