Dit winkelcentrum ligt in de naoorlogse uitbreiding van de wijk Kostverloren, die is gerealiseerd in de periode 1953-1968. Het grootste deel van de invulling van de wijk is gebeurd door woningbouwvereniging Gruno in samenwerking met architect K.G. Olsmeyer, en wordt gezien als een van de eerste prille pogingen om 'de wijkgedachte' vorm te geven.

Deze sociaal-maatschappelijke gedachte ging ervan uit dat een gedifferentieerde samenstelling van de wijk en de toepassing van gemeenschappelijke voorzieningen de sociale structuur in de nieuwe wijken zou waarborgen. Hierdoor geïnspireerd richtten zij de nieuwe woningcomplexen in zoals een centrale wijkverwarming, gemeenschappelijke waskelders, liften, een als filiaal van de bibliotheek ingerichte leeszaal en een centraal gelegen eigen winkelcentrum.

Het winkelcentrum maakt deel uit van een groter bouwplan dat 158 woningen van drie verschillende typen omvatte. In 1959 vestigde supermarkt COOP zich in het midden van één van de blokken waarbij twee winkels werden samengevoegd door het wegbreken van de scheidingsmuren. In 1986 werden drie winkeleenheden verbouwd voor supermarkt Edah.

Het winkelcentrum bestaat uit een aaneenschakeling van gesloten bouwblokken en is gesitueerd aan de centrale ruimte bij de kruising van de Jacob van Ruysdaelstraat/Jan Steenstraat en de Rembrand van Rijnstraat. Het complex bestaat uit twee identieke bouwvolumes van 40 m. lang x 20 m.breed, die van elkaar worden gescheiden door de Johannes Vermeerstraat.

De rechthoekige blokken tellen twee bouwlagen onder platte en flauw hellende platte daken. Elk blok bevat aan de zijgevels aansluitende autoboxen en aan de achterzijde eenlaags uitgebouwde magazijnen en bergingen. Elk blok bevatte oorspronkelijk vier winkels met bovenwoningen.

De winkels zijn onder een uniforme, doorlopende betonnen luifel geplaatst en bevatten brede houten etalagekozijnen die op een natuurstenen borstwering zijn geplaatst en een strook liggende bovenlichten boven de luifel. De toegangen van de winkels worden geaccentueerd door forse, (taps) schuin naar voren oplopende lichte natuurstenen penanten, die de luifel dragen en de betonvloer van de bovenliggende woonlaag.

De zijgevels van de blokken zijn opgemetseld van rode baksteen waartegen aan de voorkant een trapeziumvormige betonnen plaat is geplaatst, evenwijdig aan de schuin oplopende dakplaat. De bijzondere, vlakke betonsculpturen, bevatten geabstraheerde voorstellingen van de kunstenaar Klaas van Dijk. Te zien zijn een moeder met kind en hond, man met schop en spelende kinderen.