De Wijert is een zogenaamde stempelwijk: een zich herhalend patroon van woonblokken dat kenmerkend is voor veel naoorlogse wijken in Nederland. Omdat de stempelstructuur nog zo intact is, heeft de Rijksdienst Cultureel Erfgoed De Wijert Noord een bijzondere stedenbouwkundige status gegeven. Bij transformaties in De Wijert Noord moet deze karakteristieke structuur duidelijk zichtbaar blijven.

Aan de zuidkant van twee vrijwel identieke, naast elkaar gelegen stempels zijn nieuwe grondgebonden woningen gerealiseerd, twee stroken per stempel. Op deze locatie stonden oorspronkelijk duplexwoningen. De verhoudingen binnen de stempels zijn hetzelfde gebleven. Door middel van groene hagen zijn de privéterreinen van het collectieve binnenterrein gescheiden. Om de relatie met de straat te versterken, wijken de plattegronden van de hoekwoningen af van die van de overige woningen.

De architectuur van de nieuwe woningen verwijst naar de typerende vlakken in de naoorlogse gevelopbouw. Deze vlakken zijn ontstaan door één type metselwerk op verschillende manieren toe te passen. Om ondanks het krappe budget toch voldoende kwaliteit te realiseren, koos de architect voor door de fabriek afgekeurde stenen: rode voor de Reviusstraat en zandkleurige voor de Camphuysenstraat. De stenen konden door hun afwijkingen voor een gereduceerde prijs ingekocht worden. De tegels in de kopgevels – van kunstenaar Anno Smith en afkomstig uit de oorspronkelijke bebouwing – zijn teruggeplaatst naast de voordeuren van de hoekwoningen.