Het verhaal gaat dat katholiek Groningen tijdens de Tweede Wereldoorlog een belofte heeft gedaan om een kerk in Helpman te bouwen als de stad gespaard zou blijven. Blijkbaar hebben de katholieken zich - ondanks het feit dat de stad niet geheel gespaard bleef - aan die belofte gehouden. De nieuwe kerk kreeg de naam San Salvator; redder van mensen.

Het gebouw werd gerealiseerd in de periode 1951-1962, nadat de aartsbisschop van Utrecht in 1947 officieel zijn toestemming had verleend voor de aanleg van een nieuwe parochie. Voor de bouw moest het uitbreidingsplan van Helpman worden herzien, omdat het terrein eigenlijk was bedoeld voor woningbouw. Het ontwerp kwam van de hand van de architecten Ir. J.G. Deur en Ir. C. Pouderoyen uit Nijmegen, die beide een voorliefde kenden voor traditionele architectuur. De San Salvatorkerk herinnert dan ook aan architectuur uit het verleden en is duidelijk gebaseerd op vroegchristelijke en vroegromaanse basilieken.

In Nederland wordt deze traditionele bouwstijl ook wel aangeduid met Bossche School. Deze stroming wordt gekenmerkt door eerlijke constructies en eenvoudig materiaalgebruik. De San Salvatorkerk bestaat, net als zijn vroegchristelijke voorgangers, uit een gesloten, robuuste bouwmassa met een verhoogd middenschip dat geflankeerd wordt door lagere zijbeuken en een apsis (ronde koorafsluiting) aan de oostzijde. De geplande toren tussen de apsis en de sacristie is nooit uitgevoerd.

In 1985 fuseerde de San Salvatorparochie met de Mariaparochie in de wijk Corpus den Hoorn en heet sindsdien Salvator-Mariaparochie.