De bibliotheek van de Italiaanse architect Giorgio Grassi is gebouwd op een voormalige locatie van uitgeverij Wolters Noordhoff. Toen deze zich rond 1980 elders ging vestigen, werd het complex gekraakt en na een gewelddadige ontruiming grotendeels gesloopt. Slechts vier herenhuizen aan weerszijden van het gesloopte complex bleven staan.

Rechts van de entree staat het Calmershuis, dat in oorsprong vermoedelijk stamt uit de 13e eeuw. Restauratie van dit gebouw vormde onderdeel van de opdracht voor de bouw van een nieuwe bibliotheek. Voor Grassi betekende dit dat hij een groot bouwvolume met een uitgebreid publiek programma moest inpassen in een historische context. De opgave paste goed in Grassi's eigen opvattingen over de functie van architectuur: nieuwbouw moet in zijn optiek altijd aansluiting zoeken bij de bestaande stad.

Grassi nam diverse architectonische waarden mee in zijn ontwerp om zowel de Groninger bouwtraditie als de Europese een rol te laten spelen. Zo heeft hij het ontwerp opgetrokken uit rode baksteen, typerend voor de Nederlandse en Groninger bouwtraditie.

De bibliotheek heeft aan elke zijde een andere architectonische uitwerking. Aan de Boteringestraat, waar zich de entree bevindt, heeft het kenmerk van de Groninger herenhuizen, zoals de bouwhoogte en de vormentaal. De gevel aan de Poststraat is met een niveau verlaagd om beter aan te sluiten bij de omgeving. De achterzijde heeft een gesloten en massief karakter, verwijzend naar de oude pakhuisachtige gevel van de panden die op verschillende plekken in Groningen nog aan te treffen zijn. Die verwijzing wordt versterkt door de kleine ramen en pakhuisdeuren. De wand aan de Broerstraat is minder uitgesproken dan de overige drie, maar wordt geaccentueerd door de groene kleur en door drie kunstuitingen.

Bijzonder is dat het gebouw is ontworpen voor gebruik door de bibliotheek, maar eenvoudig ook een andere invulling kan krijgen, mocht deze functie in de toekomst komen te vervallen.