De Grunobuurt is gebouwd na de Eerste Wereldoorlog. In 2004 is besloten tot een bloksgewijze buurtvernieuwing. Het idee van gesloten bouwblokken is gehandhaafd, maar om hetzelfde aantal woningen, maar nu ruimer, te realiseren is het aantal bouwlagen vergroot. Door moeizaam overleg en de bouwcrisis verloopt de realisatie langzaam.

Als derde is het grootste bouwblok van het plan gerealiseerd. Het is een rechthoekig blok dat met de ene kop aan het Winschoterdiep grenst en met de andere kop aan het centrale pleintje. De hoogte trapt van zes bouwlagen aan de noordoost kant naar drie bouwlagen in noordwest hoek. Zuidwand en noordwand zijn verschillend. Onder het hele blok, inclusief de binnenhof, ligt een gesloten parkeerlaag.

Twee dubbelhoge doorgangen, afgesloten door sculpturale hekwerken waarin met moeite het woord “Gruno” is te lezen, vormen openingen naar de omsloten hof. Eén poort biedt tevens toegang tot de parkeerlaag. Het blok bestaat grotendeels uit appartementen. Alleen op de begane grond aan de noord- en westkant zijn maisonnettes. De appartementen worden ontsloten door galerijen aan de hofzijde. Een verbreding bij elke woning en haaks uitkragende bordestrappen aan het einde van de galerijen doorbreken de dreigende monotonie. Portieken in de vier binnenhoeken van het blok ontsluiten de galerijen.

Roodbruin metselwerk met zwartgrijze kozijnen geven eenheid aan de gevels. De vensters aan de straatzijde zijn verdiepinghoog. Een verticaal gemetseld vlak met veel relief naast elk venster biedt visuele afwisseling aan de passant. De buitenruimten van de appartementen variëren in vorm: een Frans balkon, een balkon dat half uit de gevel steekt, de kopwoningen hebben een dakterras. Aan de kopse kanten van het bouwblok, waar de openbare ruimte het grootst is, kragen de balkons volledig uit.