Woonproject de West-Indische Opslag, ontworpen door architectenbureau De Zwarte Hond, is op het eerste gezicht niet zo opvallend. De woningen sluiten qua uiterlijk nauw aan op de woonpanden in de omgeving. Als je iets langer kijkt, ontdek je zeven moderne herenhuizen. De panden waren oorspronkelijk bedoeld als eengezinswoningen, maar zijn uiteindelijk ingedeeld als studio’s. Daarnaast kan elk pand ook in zijn geheel als studentenhuis worden gebruikt.

Bij het ontwerp van de West-Indische Opslag kwamen twee tegenstrijdige wensen aan de oppervlakte. De huizen moesten aansluiten bij het grote naastgelegen kantoorpand, terwijl tegelijkertijd zichtbaar moest worden dan het individuele woningen zijn. De ontwerpers slaagden hierin door de huizen als een ensemble te bouwen, maar via de indeling en detaillering de nadruk op elke afzonderlijke woning te leggen. Zo zie je bijvoorbeeld door de plaatsing van de ramen duidelijk de verdeling in zeven woningen.

In de West-Indische Opslag zijn klassieke thema’s van de Nederlandse woningbouw terug te vinden, in een hedendaags jasje. Een daarvan is de bel-etage. Door de begane grond te verhogen, hebben de ontwerpers een afscheiding gemaakt tussen de privéruimte van de bewoners en de straat. Een traditionele en doeltreffende oplossing.

De gevelindeling van woningen in Nederlandse binnensteden volgt vaak een vaste logica. Projectarchitect Jurjen van der Meer geeft toe dat het weinig zin heeft om je daar als architect tegen te verzetten. Hij streeft ernaar om het verschil te maken met de afzonderlijke elementen, zoals de latei, de vensterbank, het portiek en de kozijnen. Zo kunnen details een positief effect hebben op het grotere geheel: een hoogwaardig stadsbeeld.

De West-Indische Opslag voorkomt dat studenten weggestopt worden in een achterafstraatje of steeg in het stadscentrum, en geeft ze het gevoel volwaardig bewoner van de binnenstad zijn.