Met het ontwerp is geprobeerd een architectonisch antwoord te geven op nieuwe inzichten in het onderwijs met betrekking tot de 'zelfstandige' leerling die al winkelend in het schoolgebouw zijn/haar individuele onderwijsprogramma samenstelt. Het traditionele schooltype met een corridor waaraan lokalen gelegen zijn is verlaten ten gunste van een organisatie met vrij indeelbare les- en werkruimten die zowel met elkaar als met een ruim en open verkeersgebied in verbinding staan.

De stedenbouwkundige positionering van het MAC, vastgelegd in het masterplan voor de uni-locatie, sluit aan de oostzijde aan op het Gomarus College. Gezien de verschillen in programma, geluidsproblematiek en de wens zich met een eigen gezicht te profileren is in gevelbehandeling, kleur- en materiaalgebruik van het MAC nadrukkelijk een eigen weg gevolgd. Kantoor- en werkruimten liggen op de begane grond en eerste verdieping waarbij het gedeelte waar de centrale directies zijn gehuisvest zich kenmerkt door een horizontale uitsnede in het gemetselde volume.

Daarboven bestaat het gebouw uit twee gemetselde volumes die middels een transparant ontsluitingsgebied gekoppeld zijn. In het oostelijk volume zijn praktijkruimten in clusters ondergebracht; in het geluidsluwe westelijke volume de theorieruimten. De positie van entree en specifieke ruimten in het gebouw is in de gevel aangegeven door van het basispatroon afwijkende vensters. Een luchtbrug verbindt het gebouw met het Gomarus College.

In het ontwerp heeft duurzaam bouwen een belangrijke rol gespeeld. De centrale open verkeersruimte, in het dak beëindigd met sheddaken, de aparte zicht- en lichtvensters in de lokalen, de voor warmteaccumulatie benutte massa van het gebouw en keuzes ten aanzien van materiaalgebruik, hebben niet alleen geleid tot een onderhoudsvriendelijk gebouw dat, ondanks de hoge geluidsbelasting, nagenoeg natuurlijk geventileerd wordt en een lage kunstlichtbehoefte kent, maar hebben ook het aanzicht van het gebouw mede bepaald.