Het Guyotplein en de Ossenmarkt vormen samen een groot plein net buiten de Diepenring ten noorden van de binnenstad van Groningen. Beide pleinen zijn aangelegd in het begin van de 17e eeuw en worden van elkaar gescheiden door de Nieuwe Boteringestraat. Op de geplaveide Ossenmarkt vond tot 1892 tweemaal per jaar, in juni en november, de beestenmarkt plaats.
De overzijde van het plein werd aangeplant met bomen en kreeg de naam ‘Beplante Ossenmarkt'.

Naast hoog opgeschoren linden aan de randen was de binnenruimte ingericht met ronde en halfronde perken. Hier konden welvarende dames en heren van de herenhuizen uit de omgeving flaneren. Sinds 1890 heet het plein Guyotplein. Het is vernoemd naar de stichter van het eerste Nederlandse doveninstituut, de Waalse predikant Henri Daniël Guyot (1753-1828).

Aan het Guyotplein en de Ossenmarkt lieten rijke Groningers voorname huizen bouwen. Hier woonden burgemeesters en invloedrijke personen. Guyot woonde aan het begin van de 19e eeuw in het pand op nummer 3 (noordwestzijde, in de hoek). Naast de 17e-eeuwse directeurswoning verrezen schoolgebouwen en een internaat. Het Guyotinstituut was hier tot 1986 gevestigd. Op nummer 4 is nog een gedenksteen te zien.

In 1829, een jaar na het overlijden van Guyot, werd ter ere van hem een monument met zijn beeltenis midden op het plein geplaatst. Beeldhouwers vader Charles en zoon Jean Francois Sigault kregen de opdracht voor het ontwerp van het monument. Zij gebruikten diverse symboliek in het kunstwerk. De asurn met de vlam er bovenop symboliseert de dood. De kroonlijst van waterbladeren duidt op tranen van verdriet. De omgekeerde toortsen en gevleugelde zandlopers staan voor de vergankelijkheid van het leven. De slang die in zijn eigen staart bijt, is een bekende verwijzing naar de eeuwigheid. De lauwerkrans rond het portret verwijst naar eeuwige roem.

Lindebomen
Beide pleinen waren oorspronkelijk rondom beplant met een rechthoek van lindebomen. De stadshovenier had de opdracht gekregen om de bovenzijde van de lindebomen aan de binnenzijde te laten groeien totdat ze de lindebomen aan de andere zijde van het pad raakten. Onder het bladerdak konden de welvarende dames hun blanke huid behouden door in de schaduw van de lindebomen te wandelen.

Ook nu nog omzomen lindebomen het Guyotplein. In deze inheemse bomen leven tientallen soorten insecten. Daarnaast trekt de rijke nectarbloei een grote hoeveelheid vliegende insecten aan. De ruime boomkronen bieden veel kansen voor vogels. De monumentale boom in het midden van het plein is een bonte esdoorn, geplant rond 1890.