Park Selwerd is gelegen in het noordwestelijke stadsdeel van Groningen. Het dateert uit begin van de zeventiger jaren van de vorige eeuw en heeft een omvang van circa 10 ha. Het park ligt in een belangrijke recreatieve verbindingas met het Ommeland, een as waar meerdere grote groene structuren een ‘groene vinger’ vormen tussen het Ommeland en de stad.Naast een recreatieve verbinding vormt deze as ook een belangrijke ecologische verbinding.

Het park is een typisch voorbeeld van een naoorlogs jaren zeventig park. De karakteristieke stedenbouw die in de aangrenzende wijken Selwerd en Paddelpoel veelvuldig is toegepast – stempels, strokenbouw, open bouwblokken, orthogonale opzet en seriebouw – keert terug in de strakke opzet van het park, de rechte waterstructuren en de bewuste keuze voor snelgroeiende beplanting.

Dergelijke parken werden ontworpen en aangelegd om het suburbane karakter van de wijk te ondersteunen en de mogelijkheid van openluchtrecreatie in de directe nabijheid van de woning te brengen. Hierbij is een combinatie gemaakt van oppervlaktewater (noodzakelijk voor de waterhuishouding) en groen.

Het park heeft een sjabloonachtige vorm, die is afgeleid van de orthogonale stedenbouwkundige opzet van de aanpalende wijken. In het toegepaste assortiment van bomen komt de sfeer van seriebouw zoals die in de noordelijke uitbreidingswijken Selwerd, Paddepoel en Vinkhuizen in deze periode is toegepast, tot uiting. Er is veel gebruik gemaakt van snelgroeiers, zoals populieren en essen. Solitaire parkbomen zijn eerst sporadisch toegepast. Echter, in de loop der jaren is het bomenbestand diverser geworden. Door veranderende inzichten en een verschuiving naar een meer ecologische inrichting werd de beplanting een stuk diverser. Het park cq. de natuurwaarden staan altijd op gespannen voet met de gebruiker.

Het park is nog steeds in ontwikkeling: de strakke oeverranden zullen aan de parkzijde ecologisch worden ingericht. Dat wil zeggen dat de beschoeiing voor een groot deel verdwijnt waardoor flora en fauna meer ruimte krijgen. De overige randen en de randen grenzend aan de wijk behouden de strakke lijnen die zo kenmerkend zijn voor het ontwerp van het park en de wijk waardoor de ruimtelijke samenhang tussen beide blijft bestaan.