Paddepoel is een naoorlogse wijk in het noordwesten van de stad Groningen, ingeklemd tussen Selwerd en Vinkhuizen. De wijk is vernoemd naar een voormalig kasteel of blokhuis dat in de middeleeuwen op deze plek was gevestigd. Padde verwijst naar de naam van de bewoners, poel naar de hoogte waarop het blokhuis was gelegen.

De wijk werd tussen 1965 en 1968 gebouwd volgens het Structuurplan dat de gemeenteraad in 1961 had aangenomen. Anders dan bij het ontstaan van de wijken Corpus den Hoorn en De Wijert, werd Paddepoel gebouwd op een moment dat in de Groninger woningbouw een omschakeling plaatsvond naar een meer marktgerichte ontwerpstrategie. De gemeenteraad vond dit nodig om de verwachte bevolkingsgroei, naar 265.000 mensen in 2000, op te vangen.

Die marktgerichtheid zorgde ervoor dan de sociale structuur van de wijk vooral werd bepaald door gronduitgifte en grondprijs. Een mix van diverse bevolkingsgroepen werd minder belangrijk; een hoog percentage eengezinswoningen vormde het hoofddoel. Wel werden 2 specifieke leeftijdsgroepen - ouderen en studenten - apart in het programma opgenomen.

Typerend voor de ruimtelijke visie van toen zijn de zich herhalende, gestandaardiseerde verkavelingpatronen. In vaktaal worden dit 'stempels' genoemd. Ook kenmerkend is het centraal gelegen, in dit geval grotendeels overdekte, wijkcentrum dat in het geval van Paddepoel werd uitgebreid met diverse sociale en culturele voorzieningen.

Het stedenbouwkundig ontwerp van Paddepoel kwam grotendeels van de hand van stedenbouwkundige Henk Eysbroek van de Dienst Stadsontwikkeling en Volkshuisvesting van de gemeente Groningen (S&V). Hij ontwikkelde het in samenhang met de plannen voor Selwerd en Vinkhuizen.

Na verloop van tijd bleek in Paddepoel, net als in veel andere Groninger wijken, een opknapbeurt nodig. Gemeente, corporaties en welzijnsorganisaties zetten zich, door een combinatie van woningverbetering, aanpak van de woonomgeving en sociaal beleid, in om wijken te verbeteren. De aanpak was per wijk verschillend. In tegenstelling tot veel andere naoorlogse wijken kwam deze wijkvernieuwing in Paddepoel wat later op gang.

Vanaf de eeuwwisseling concentreerde de vernieuwing zich vooral op het zuidoostelijke deel, waar naoorlogse bebouwing inmiddels was gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Deze nieuwbouw vond ook plaats op bestaande lege plekken en voormalige sportvelden. Om de bevolkingsopbouw diverser te maken, werden verschillende nieuwe woningtypen toegevoegd, zoals de appartementen Noorder-Kroon, Kadewoningen Voermanhaven en een nieuwe flat met de naam Orion waarin zich ook woningen voor slechthorenden bevinden.

Kunstopdracht bij wijkvernieuwing
De wijkvernieuwing was voor het CBK Groningen aanleiding een kunstopdracht te realiseren. Het kunstwerk was tevens het afscheidscadeau van oud-directeur Louwris Kroon van woningcorporatie In (tegenwoordig Lefier) aan zijn huurders. Via een prijsvraag sleepte Paddepoel geld voor een kunstwerk in de wacht. Het kunstwerk moest een verfraaiing voor de wijk zijn en door de buurtbewoners als een cadeau worden ervaren. Een kunstcommissie bestaande uit buurtbewoners, stedenbouwkundigen en kunstdeskundigen begeleidde de kunstopdracht. Deze koos voor de centraal gelegen plek op de dijk langs het Reitdiep, die voor veel bewoners een recreatieve functie heeft, en waar ook een fietspad langsloopt. De Belgische kunstenaar Luk van Soom realiseerde in 2006 de Madonna van de Nevelen voor deze plek.