Zeeger Gulden (Zaltbommel, 2 maart 1875 – Amsterdam, 24 november 1960) doorloopt de HBS in Zaltbommel, waar zijn vader stadsarchitect is. Vanaf 1896 woont en werkte hij in Amsterdam. Daar is hij inspecteur bij de gemeentelijke telefoondienst tot hij in 1908 wordt ontslagen omdat hij kritiek had geuit op het gemeentebestuur. Hij is hij politiek zeer actief. Dertig jaar lang is hij lid van de Amsterdamse gemeenteraad voor de socialistische SDAP. In 1939 treedt hij terug na beschuldigingen van corruptie.

 

Na zijn ontslag vestigt Gulden zich als architect en start een bureau met Melle Geldmaker (Oranjewoud, 30 september 1874 – Amsterdam, 16 mei 1930). Geldmaker is de zoon van een tuinman. Hij werkt aanvankelijk als timmerman en schoolt zich als bouwkundige. Vanaf 1913 woont hij definitief in Amsterdam.

 

Het eerste gezamenlijke project van Gulden & Geldmaker is voor zover bekend de verbouwing van een winkelpand aan het Van Limburg Stirumplein in Amsterdam (1911). Daarna volgen enkele bioscopen op de Rozengracht (1912) en in de Jodenbreestraat (1914, gesloopt). In Groningen ontwerpen Gulden & Geldmaker een bakkerij met bijgebouwen en bovenwoningen voor de Coöperatieve Vereniging De Toekomst aan het Taco Mesdagplein.

 

Na 1913 ontwerpen Gulden & Geldmaker eigenlijk alleen nog maar woningen, vooral in Amsterdam maar ook in Utrecht, Den Haag, Maastricht, Zaanstad en Zwolle. Tussen 1924 en 1930 werken ze veel samen met Joan van der Mey. Van der Mey levert het ontwerp van de voorgevel en Gulden en Geldmaker tekenden de plattegronden.