Als er één wijk in Groningen is die nog de sfeer uitademt van de jaren 30 van de vorige eeuw, dan is het wel de Oosterparkwijk. Het is dan ook niet toevallig dat architect en stedenbouwkundige H.C. Berlage betrokken was bij het structuurplan van wat toen nog ‘plan Oost’ heette. De uitgangspunten van de Amsterdamse School zijn zowel in stedenbouwkundig opzicht als in de architectuur ruimschoots toegepast. Rondfietsend zult u verschillende ‘schoolvoorbeelden’ aantreffen, met name van toenmalig gemeentearchitect S.J. Bouma. 

 

De rest van de wijk, waaronder de Gerbrand Bakkerstraat, is ontworpen door de architecten Kazemier en Tonkens volgens het Engelse model van de tuinwijk; een stedenbouwkundige filosofie uit de jaren ’20 van de vorige eeuw om meer lucht en licht in de woonomgeving te brengen. De woningen aan de Gerbrand Bakkerstraat werden gebouwd voor personen met een ‘vaste overheidsbetrekking’. Hoewel ze sober en goedkoop werden ontworpen, straalde de Gerbrand Bakkerstraat allure uit door (felle) kleurstellingen en de typerende Groninger 'Verstrakte Amsterdamse School'-bouwstijl. 

 

Bij een renovatie in jaren ’70 van de vorige eeuw kwam de straat terecht in het goedkope huursegment en verdween de allure. Ook de bevolkingssamenstelling veranderde. Gezinnen trokken de wijk uit en de Gerbrand Bakkerstraat werd vooral een straat voor starters op de woningmarkt, alleenstaanden en ouden van dagen.

 

Om de woningen aantrekkelijker te maken, besloot woningcorporatie Nijestee in 1999 opnieuw tot een grootscheepse renovatie. In het kader van wijkvernieuwing werd het plan gelanceerd om de 360 beneden- en bovenwoningen samen te voegen tot ruim 200 eengezinswoningen. Van iedere vijf woningen werden er steeds drie gemaakt. In verschillende varianten: sociale huur-, duurdere huur- en koopwoningen. De gevels werden in oude luister hersteld en de karakteristieke kleuren keerden terug.