In 1909 wordt begonnen met het bouwrijp maken van de voormalige landbouwgronden ten oosten van de binnenstad. Daar moet een wijk komen met betaalbare woningen voor arbeiders: de Oosterparkwijk. De gemeente verwacht dat particuliere ontwikkelaars en de net opgerichte woningcorporaties snel zullen beginnen met de woningbouw. Maar helaas, de nog jonge corporaties krijgen de boel niet op de rails en de ontwikkelaars houden zich liever bezig met de rendabele bouw van woningen voor de middenstand en de gegoede burgerij elders in de stad. 

Daarop besluit de gemeente om het dan maar zelf te gaan doen. Vanaf 1918 leidt dat tot de bouw van vier dorpen vernoemd naar de nationale kleuren. Het Rode Dorp – gesloopt in 1969 – is als eerste aan de beurt en bestaat uit 68 semipermanente en 29 houten noodwoningen. Een jaar later volgt het Blauwe Dorp met 76 semipermanente rug-aan-rug boerderijwoningen. Ze worden ontworpen door de directeur van gemeentewerken, J.A. Mulock Houwer. Later volgen nog het Witte Dorp en het Oranje Dorp, die tegenwoordig beter bekend zijn onder de naam Bloemenbuurt. 

  

Na de sloop van het Rode Dorp dreigt voor het Blauwe Dorp hetzelfde. Wethouder Max van den Berg schaart zich achter de bewoners en zorgt met zijn opvolger Ypke Gietema dat er geld komt voor renovatie, die in 1979 aanvangt. Toch valt het ‘sloopwoord’ rond 1995 weer. Opnieuw wordt het tij gekeerd. In 2005 overweegt woningcorporatie Nijestee een deel van de woningen te slopen om plaats te maken voor nieuwbouw. De gemeenteraad geeft het college de opdracht alles op alles te zetten om sloop te voorkomen. In 2009 volgt een gedegen renovatie en krijgt het Blauwe Dorp het oorspronkelijke karakter terug.