De stadsmarkering stelt een immens ‘opengeslagen boek’ voor. Eén ‘pagina’ is gemaakt van glas en metaal en bevatte oorspronkelijk een aantal monitoren waarop via een satelliet een continue stroom aan nieuwsfeiten en andere gegevens geprojecteerd werden. De andere ‘pagina’ is van steen waarop de tekst ‘onvoltooid toekomstige tijd’ is aangebracht. De bedoeling was dat ook in het steen monitoren gemonteerd zouden worden, die het dagelijkse nieuws 24 uur per dag aan de passanten zou doorgeven. Asada zou daarmee voldoen aan de door masterplanner Libeskind meegegeven variabele, die hem verplicht stelde de tijdeenheid 86.400 (een getal dat staat voor het aantal seconden in een etmaal) te integreren. Maar omdat de techniek niet functioneerde, zijn de monitoren niet geplaatst of buiten werking gesteld.
 
Asada lijkt met zijn kunstwerk, waarin gebruik werd gemaakt van wereldwijde satellietsignalen, de futiliteit van een stadsgrens te hebben willen benadrukken. Met de uitbreidende nieuwbouw is de stedelijke grens op deze plek in ieder geval aan het vervagen.

Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de stad Groningen kreeg de stad in 1990 negen stadsmarkeringen bij de belangrijkste toegangswegen en één in het stadscentrum, op het Martinikerkhof. Architect Daniel Libeskind maakte daarvoor een masterplan, onder de werktitel The Books of Groningen. Elke stadsmarkering verwijst naar een letter uit de naam CRUONINGA en is verbonden aan een discipline. Libeskind gaf de kunstenaars zes parameters mee, die als ingrediënten moesten dienen voor de markeringen van de stadsentrees. Zo kregen de kunstenaars een kleur, tijdstip, en naam van een van de negen Muzen mee. Ook gaf hij hun de opdracht om verleden, heden en toekomst te verwerken in het ontwerp.

De Japanse econoom Akira Asada werd gevraagd een ontwerp te maken voor de stadsmarkering S2. De zes parameters die hij meekreeg, waren: ‘R:Yellow/Festival/Economics/8am/House/Thalia’.