Heiner Müller, een Duitse toneelschrijver, ontwierp de zesde stadsmarkering. Hij kreeg de letter ‘I’ en Theater als discipline mee. Daarbij gaf Libeskind hem de parameters Concert, 7pm, Fugue, Music, Sky Blue, en Euterpe. Met deze ingrediënten ontwierp Müller een monument voor de dood. Hij plaatste zes liggende balken die samen een wereldkaart vormen. Daarop gaf hij met rode stippen aan waar oorlog woedde. Tussen de zes liggende balken staat een zwarte toren van tien meter hoog. Daarop is een gedicht te lezen getiteld ‘Brüchstuck für Luigi Nono’.

Nono was een vriend van Müller die aanvankelijk de zesde stadsmarkering zou ontwerpen. Hij overleed echter vroegtijdig. Met deze stadsmarkering ontwierp Müller dus ook een monument voor zijn vriend. Bij de stadsmarkering was aanvankelijk een deel van een van Nono’s composities, een stuk over Auschwitz, te horen. Het geluidsfragment bevatte onder andere het gekras van nagels en kindergeschreeuw. Omdat er kinderen in de buurt van het kunstwerk speelden, stelden de omwonenden deze geluiden niet op prijs, en werden ze verwijderd.

Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de stad Groningen kreeg de stad in 1990 negen stadsmarkeringen bij de belangrijkste toegangswegen en één in het stadscentrum, op het Martinikerkhof. Architect Daniel Libeskind maakte daarvoor een masterplan, onder de werktitel The Books of Groningen. Elke stadsmarkering verwijst naar een letter uit de naam CRUONINGA en is verbonden aan een discipline. Libeskind gaf de kunstenaars zes parameters mee, die als ingrediënten moesten dienen voor de markeringen van de stadsentrees. Zo kregen de kunstenaars een kleur, tijdstip, en naam van een van de negen Muzen mee. Ook gaf hij hun de opdracht om verleden, heden en toekomst te verwerken in het ontwerp.

De Duitse toneelschrijver Heiner Müller werd gevraagd een ontwerp te maken voor de stadsmarkering S06. De zes parameters die hij meekreeg, waren:
‘I:Concert/7pm/Fugue/Music/Sky Blue/Euterpe’.