Een paar bominslagen verwoesten in november 1940 twee laat negentiende-eeuwse herenhuizen aan de Westersingel. Na de oorlog wordt een plan gemaakt voor nieuwbouw. Architect Frans Klein maakt het ontwerp voor een flat bestaande uit zeventien woningen en vijf kantoor- of praktijkruimtes. Samen met de Westerflat van architect Olsmeijer en de Heeredwingerflat, eveneens van Klein, is het een van de eerste flatgebouwen van Groningen. In de plaatselijke pers wordt het gebouw vol trots beschreven als “een miniatuur wolkenkrabber met de hoogste woongelegenheid van Groningen.” Het gebouw is slim naar het bouwblok gemodelleerd, met een bouwvolume van zeven lagen aan de Reitdiepskade en een deel van zes lagen aan de Westersingel. Daartussen de entree en, iets terug gelegen, het glazen trappenhuis. De werkruimtes liggen op de begane grond, daaronder ligt een kelder met bergruimtes. Zoals gebruikelijk in de jaren vijftig is het gebouw in een combinatie van beton en metselwerk uitgevoerd en heeft het klassieke zowel als moderne kenmerken, met veel diepte en geleding in de gevels.