In 1990 organiseerde het Groninger Museum in samenwerking met de gemeentelijke dienst Ruimtelijke Ordening de manifestatie What a Wonderful World. Uitgangspunt van de manifestatie was om de videoclip, als actueel media fenomeen, uit de privé-sfeer te halen en in de openbare ruimte te plaatsen. Vijf architecten werden uitgenodigd om een paviljoen voor tijdelijk gebruik te ontwerpen, waarin deze clips vertoond zouden worden. Dit resulteerde in het huidige Tschumipaviljoen van Bernard Tschumi op het Hereplein, de busstop van Rem Koolhaas op het Emmaplein, een paviljoen van Coop Himmelblau op de plaats van de huidige museumbrug, een paviljoen van Peter Eiseman daar vlakbij en een paviljoen van Zaha Hadid op de Vismarkt. Na afloop van de manifestatie bleef, naast het Tschumipaviljoen op het Hereplein alleen de Videobusstop van Koolhaas op het Emmaplein gehandhaafd. 

 

Het langwerpige bouwwerk is merkwaardig scheef en gekanteld geplaatst. Aan een kant verheft het zich meer dan twee meter boven de grond en is hier via een trap te bereiken. Vervolgens loopt het schuin af naar beneden, waar zich eveneens een entree bevindt. Het paviljoen, geheel van glas en staal, is geplaatst op een betonnen fundering. Wie goed kijkt, ziet dat er in de glazen constructie haakse wanden zijn opgenomen, waardoor de ruimte subtiel verdeeld wordt in vijf compartimenten.

 

Tschumi hanteert, net als het architectenduo Coop Himmelblau, het deconstructivisme als principe voor zijn bouwwerken. Hierbij worden gangbare constructies en vormen in de architectuur als het ware verstoord en ontleed. Wat ontstaat zijn chaotische, versplinterde gebouwen, die een verbeelding willen zijn van maatschappelijke chaos. 

Het Tschumipaviljoen werd sinds 1995 beheerd door stichting Tschumipaviljoen met als doel er kunstenaarsprojecten in te realiseren. Daarbij lag de nadruk op projecten waarbij gebruik wordt gemaakt van moderne media.  Sinds december 2021 wordt het Tschumipaviljoen geprogrammeerd door Kunstpunt.